ΕΛΑΙΑΣ ΑΙΓΛΗ
ΤΡΕΙΛΕΡ
ΣYNΟΨΗ
Η ταινία επιχειρεί μια κινηματογραφική απόδοση της ιδιότυπης αρχιτεκτονικής άνθησης των βιομηχανικών κτιρίων στη Λέσβο του περασμένου αιώνα σε συνδυασμό με την παράλληλη οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Μέσα απο μια ιστορική αναδρομή στο ρόλο της ελιάς, που ήταν και είναι κύριος οικονομικός πόρος της Μυτιλήνης, διαφαίνεται και η σημασία αυτών των κτιρίων, μέσα στα οποία ο ελαιόκαρπος αλλάζει μορφές και χρήσεις και γίνεται συχνά κινητήρια δύναμη των μηχανών τους.
Ο παππούς αφηγείται στον εγγονό του –που ζει στην Αυστραλία- την ιστορία ενός πολιτισμού που βασίζεται στην ελιά· όταν ο εγγονός φτάνει στη Λέσβο αντιμετωπίζει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα: Ο φακός οδηγημένος από τις αφηγήσεις δύο διαφορετικών γενεών, τις μνήμες ενός αιώνα και την συγχρονική ματιά μιας άμεσης επαφής με την πραγματικότητα , παρακολουθεί τη διαχρονική εξέλιξη αυτών των κτιρίων απο την κατασκευή, τον εξοπλισμό και τη λειτουργία τους ως την παρακμή τους στον 20Ο αιώνα και τις πρόσφατες μετατροπές τους.
Σε παράλληλη παρουσίαση, ιστορικά γεγονότα, επιστολές, ντοκουμέντα, προσωπικές μαρτυρίες κι εκδηλώσεις των ίδιων των κατοίκων (έστω και ως απόηχοι) δίνουν το στίγμα εκείνης της ιδιαίτερης σχέσης νησιού, ελιάς και βιομηχανικής “έκρηξης”, με αποτέλεσμα και τον ιδιόμορφο λεσβιακό πολιτισμό των αρχών του αιώνα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ – ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Μενέλαος ΚΑΡΑΜΑΓΓΙΩΛΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ανδρέας ΣΙΝΑΝΟΣ
ΜΟΝΤΑΖ : Τάκης ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΗΧΟΛΗΨΙΑ : Δημήτρης ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ : Δημήτρης ΚΑΡΕΛΛΗΣ
Μενέλαος ΚΑΡΑΜΑΓΓΙΩΛΗΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ : Νίκος ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : Δημήτρης ΜΑΥΡΙΚΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ : Τζοβάννα ΤΕΜΠΟΥ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ : Δημήτρης ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ, MIRINO FILM ΕΠΕ –ΤΕΔΚ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΛΕΣΒΟΥ
Μια υψηλή αισθητική ντοκυμαντερίστικης προσέγγισης, ένα καίριο
οπτικοακουστικό σχόλιο…
Γ. ΝΟΤΑΡΑΣ
Εφ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ«, 6-12-87
Ένα ντοκιμαντέρ απο το οποίο η αλήθεια, οι αριθμοί, η πραγματικότητα δεν εμποδίζουν τη μαγεία που υπάρχει σε όλη τη διάρκεια της παραμυθένιας αφήγησης.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ
Εφ. “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” 02-07-93
Ισως να είναι το καλύτερο ελληνικό ντοκυμαντέρ που εξασφάλισε η ΕΤ1. Το Ελαίας Αίγλη είναι μια συγκινητική κινηματογραφική απόδοση, άψογη τεχνικά, με ωραιότατη μουσική διάθεση και καλογραμμένα κείμενα.
Α.ΛΕΛΑΚΗ
Εφ. «Η ΒΡΑΔΥΝΗ«, 24-11-87
Μια αποκάλυψη στάθηκε για μας, η παρουσίαση του Ελαίας Αίγλη, σε ειδική προβολή στην ΕΤ1.Σας συνιστούμε να μην το χάσετε.
Κ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Εφ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ«, 24-11-87
«Ρέκβιεμ για μια Ελλάδα που χάνεται»
Ωραία ντοκυμαντέρ έχουμε δεί πολλά.Αλλά αυτή η ταινία που συνδυάζει
την επινόηση της μυθοπλασίας με το φιλμάρισμα της αλήθειας, απογειώνεται πάνω από τις γνωστές επιδόσεις του είδους και γίνεται ένα ρέκβιεμ γι” αυτό πυο χάνεται.Η Ελαίας Αίγλη υπαινίσσεται ολόκληρη την Ελλάδα που σπαράζει κάτω από την ξένη εισβολή γεμάτη κρυφό πόνο για πολυσήμαντες απώλειες και μύριες αντιθέσεις και λύπη και αγωνία γιατί ποιός ξέρει τι θα φέρει και το επερχόμενο αύριο.
Μ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Εφ. «ΤΑ ΝΕΑ«, 30-11-87
Λίγες φορές η ελληνική τηλεόραση μπορεί να σε καθηλώσει όπως με το Ελαίας Αίγλη η ΕΤ1.
Εφ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 24-11-87
Στην άψογη αισθητική και την ατμόσφαιρα που καταφέρνει να μας υποβάλλει, ας προστεθεί και η προχωρημένη άποψη για τη γλώσσα του «ενημερωτικού» ντοκυμαντέρ, όπου ο λόγος υπαινικτικός, έμμεσος, ποιητικός, επεξεργασμένος, στέκεται ισοδύναμος προς την εικόνα χωρίς να την εκλιπαρεί ή να την προδίδει.
Η.ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ
περ.»ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ«, τεύχος 37 Νοέμβριος 1987
» Να λέμε και μπράβο»
Το Ελαίας Αίγλη κόσμησε το πρόγραμμα της ΕΤ1.Μια απίθανα δύσκολη-και άχαρη για τον οποιοδήποτε μη προικισμένο με τόση ευαισθησία-δουλιά, η αποτύπωση της διαχρονικής εξέλιξης των ελαιοτριβείων της Λέσβου, έγινε ταινία τέχνης, ταινία-υπόδειγμα.
Μ.ΠΡΩΤΟΓΗΡΟΥ
Εφ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ«29-11-87
